Her Alanda Paslaşmalar

   

   Üniversite yıllarımda İnönü stadında BEŞİKTAŞ’ı izlerken hep şahit olduğum bir manzara vardı ve çok basit bir tanımı vardı bu manzaranın: Geriden şişirilen toplar… BEŞİKTAŞ topu ileriye taşımak için orta sahayı kullanmak yerine Alpay, Ali Eren gibi oyuncuların havadan uzun toplarından medet umuyordu. İzledikçe şaşırıyordum bu duruma. Böyle bir oyunla nasıl gol atıp, nasıl maç kazanıyor,  nasıl puan alıyor, nasıl şampiyon oluyorduk biz? Top havalanacak, doğru yere gidecek, ileride biri kafayla indirecek, arkadan gelen biri topu alacak vs.. vs.. Bunun daha garantili bir yolu olmalıydı. Orta sahada oynayan oyuncularımız bu kadar mı yeteneksizdi? Acaba ben mi futbol bilmediğim için şaşırıyordum bu duruma?

   Bu sezonki BEŞİKTAŞ’ı izlerken en çok o manzaraları görmediğim için mutluyum. Pas tercihleri ve zamanlamaları çok iyi noktalara gitmeye başladı. Ayağa pas yaptığını söyleyemeyiz takımın, ama tabiri caizse “dan dun” vurulan toplardan kurtulduk. Artık topun gittiği yerde mutlaka Siyah-Beyaz’lı (belki de kırmızılı) bir oyuncunun olacağını tahmin edebiliyoruz ve bunu sağlayan şey çok koşmak değil sadece. Geçmişte de yetenekli oyuncularımız olmuştu mutlaka ama bugünkü oyuncuların, özellikle Fernandes ve Oğuzhan’ın üst düzey tekniklerinin payı büyük. Doğru yerlere, doğru zamanlamayla atılan paslar sahada oynanan oyunun lezzetini daha iyi hissettiriyor bize. İyi paslaşma bol ve etkili pozisyon getiriyor. Hatta Necip’in bu sezonki olağanüstü gelişimine, futboluna sınıf atlatışına da bu pasa dayalı oyunun çok büyük katkı sağladığını düşünüyorum.Keza Veli’nin sahada dikkat çekici bir şey yapamıyor gibi görünmesinin de sebeplerinden biri budur, pas düzenine uyum sağlayamadı Veli...

   Sahadaki Fernandes-Oğuzhan ilişkisi bana geçen sezon GS’da gördüğümüz Ujfalusi-Semih arasındaki usta çırak ilişkisini hatırlatıyor. Fernandes acil bir durum, bir sıkıntı, bir kriz olmadığı sürece Oğuzhan’ın hücumu yönetme denemeleri yapmasına müsaade ediyor. Belki de O’nu bunu yapmaya zorluyor lisan-ı haliyle. Antrenman sonrası özel çalışmalar yapıyorlar mı bilmem ama gerek de yok sanırım. Oğuzhan açık ve net bir şekilde gerçek sahada, gerçek maçta staj yapıyor Fernandes ustanın yanında..

   Lig Tv spikerleri haftalardır BEŞİKTAŞ maçlarını anlatırken “Unutulmaz bir maç, sezonun en iyi maçı” vb.. şeyler söylüyorlar.Haksız sayılmazlar tabi ama gol sayısının 5-6-8 gibi sayılara ulaşması bu durumun oluşmasını sağlıyor.Bu gollerin arasında BEŞİKTAŞ’ın yediği goller de var.3-3, 5-3 gibi skorlar seyir zevkiyle beraber takımın savunması açısından da alarm demek. Özellikle sol kanat savunmamız Antalya’da bizi oldukça rahatsız etti. Uğur Boral neredeyse hiçbir pozisyonda doğru zamanda doğru yerde olamadı. Olduğu zaman ise Antalyaspor atak yapıyor değildi. Uğur’un formasındaki tere duyduğumuz saygıyla beraber, İsmail Köybaşı’nın bir an önce dönmesi gerektiğini de belirtelim.

   Kalecimiz de mi kendisini gözden geçirse acaba? Mc Gregor tecrübeli belki ama Cenk’deki gözü karalık yok maalesef. Yediğimiz gollerin önemli bir kısmında son pozisyon kale sahasının içinde gerçekleşirken aksiyonun içinde Mc Gregor’u göremiyoruz. Samet Ayababa, Mc Gregor’a olayın içine dahil olup el koyarak oradaki krizi bitirmesini öğretmeli..

Tıpkı en zor zamanda kendisinin takımın başına geçerken yaptığı gibi…

(Not:Fernansdes’in 2. golde Almeida’ya yaptığı asist hakkında bir şeyler yazacaktım.Ama o kalemim o kadar kuvvetli değil. Yalnızca saygımı belirtmek üzere yukarıdaki  fotoğrafı kullanmakla yetiniyorum)